De teckel
De naam
Naast de naam Teckel heeft die van Dashond een even groot bestaansrecht. De rasvereniging in Duitsland heet Deutscher Teckelclub, het stamboek Teckelstammbuch. De benaming Dacke, dachsel en Tackel zijn dialect en niet geschikt voor officieel gebruik. Volgens Strebel moet het woord Teckel echter afgeleid worden van het Egyptische Tekal, wat zijns inziens op onjuiste lezing van de hiërogliefen berust. Volgens hem is de ontwikkeling van de naam: Tachskrieger, Tachkriecher, Tachshunt, Dachshund, Dachsel, Dackel, Tackel, Teckel.
De oudste Duitse benamingen wijzen dus duidelijk op de aard en doel van het ras.
|
Belangrijke proporties: Bij een bodemafstand van ongeveer een derde van de schofthoogte moet de lichaamslengte in harmonische verhouding staan tot de schofthoogte van ongeveer 1 op 1,8. |
|
Gedrag en karakter: Vriendelijk van aard, noch angstig, noch agressief, met een evenwichtig temperament. Een gepassioneerde, vasthoudende, flinke jachthond met een fijne neus. |
|
Hoofd: Langgestrekt, van boven en opzij gezien gelijkmatig tot de neusspiegel smaller wordend, echter niet puntig. Wenkbrauwbogen duidelijk uitkomend. Neuskraakbeen en neuspunt lang en smal. |
|
Bovenschedel: Eerst vlak, geleidelijk met slechts weinig aangeduide stop verlopend naar de licht gewelfde neusrug. |
|
Stop: Alleen aangeduid. |